Pawb yn licio priodas da
Mae'n debyg ei fod yn wyrth annisgwyl neu gan fod
ein hawdur yn ei roi yn arwydd annisgwyl. Mae'n annisgwyl am nifer o resymau.
Yn gyntaf, mae Iesu mewn priodas. Nid oes unrhyw beth od am hynny. Mae'r rhan
fwyaf o bobl yn mynd i briodasau o dro i dro, ond nid ydym yn aml yn caniatáu i
Iesu fod yn normal a chael hwyl. Dyma Iesu heb ei wyneb difrifol. Yn ail, mae'n
ymddangos yn beth dibwys i'w wneud: troi dŵr i mewn i win. Mae hyn yn teimlo'n
wir, hyd yn oed pan fyddwn yn derbyn y byddai gwin o flaen y pentref cyfan wedi
bod yn drychineb a gwarth i'r teulu. Weithiau mae Cristnogion yn ymddangos i
gyfyngu Duw i'r eiliadau difrifol mewn bywyd. Mae Iesu yn cynnig darlun mwy i
ni na hynny. Yn drydydd, mae'r dŵr sy'n cael ei droi'n win yn dda iawn; mae'r
gorau wedi cael ei arbed tan diwethaf. Yn y stori, nid oes neb ar wahân i fam
Iesu, ei ddisgyblion a'i weision yn gwybod beth sydd wedi digwydd. Defnyddiwyd
y jariau dwr ar gyfer defodau glanhau Iddewig. Mae Iesu yn cymryd yr hyn sy'n
dda ac yn gwneud rhywbeth yr un mor dda. Mae'r trefnydd stiward neu briodas ar
flasu'r win yn dweud 'rydych chi wedi achub y gorau tan y ddiwedd'. Byddwn yn
rhagdybio na fyddai'r hyn a wasanaethwyd hyd yn hyn wedi bod yn wael. Nid yw
hynny'n digwydd fel arfer mewn priodasau.
Beth yw arwydd o wyrth hwn? Mae arwyddion yn dweud
rhywbeth; fel arall does dim pwynt ynddynt. Fel arfer, mae'n ofynnol i ni
ymateb mewn ffordd benodol hefyd. Mae arwydd gyda rhif arno fel arfer yn nodi'r
cyflymder uchaf y dylem ei yrru heb ddenu sylw camera cyflymder.
Beth mae'r pwynt gwyrth hwn yn ei olygu?
Gwyddom o sut y bu Duw yn delio â phobl y cyfamod
yn yr Hen Destament bod priodasau yn tynnu sylw at y wledd y mae Duw yn ei
gynnal ac y mae croeso i bawb.
Mae hefyd yn siarad am Duw sy'n ymyrryd, efallai y
bydd yn ymyrryol hyd yn oed (er y gofynnwyd iddo); ond mae'n gwneud hynny mewn
ffordd sy'n dod â hwyl ac anhrefn. Mae'r olaf oherwydd ei bod yn anochel yn
golygu na all Duw gael ei bocsio.
Yn wir, rydym yn dathlu trwy gyfnod yr Epiphany y
mae llawenydd Duw yn dod yn ddynol.
Nid yw hynny'n rhywbeth sy'n twt a thaclus.
Yn olaf, mae'n siarad am Duw y rhoddwr hael. Mae
haelioni weithiau'n ymddangos yn wastraffus. Er hynny, mae camddeall y
haelioni. Mae'r rhoddwr hael yn gwneud hynny oherwydd gallant. Mae Duw yn gwneud
hyn oherwydd gallai Dduw.
Ni all Dduw mewn Iesu byth cael ei bocsio, hyd yn
oed os byddai’r eglwys ar adegau yn dymuno â hyn peidio bod yn wir.
Lots of people remember the story of
Jesus going to the wedding at Cana in Galilee. It is mentioned in the
introduction to weddings that take place in Church. I have been known in the
short sermon to open a bottle of wine and share a glass with the bride and
bridegroom. Sometimes the wine is quite good. Usually people are surprised when
I do this. Sometimes there is laughter and always a few smiles. It is
unexpected.
I suppose it is an unexpected miracle or
as our writer puts it an unexpected sign. It is unexpected for a number of
reasons. Firstly, Jesus is at a wedding. There is nothing odd about that. Most
humans go to weddings from time to time, yet we do not often allow Jesus to be
normal and have fun. This is Jesus without his serious face. Secondly, it seems
a trivial thing to do: turn water into wine. This feels true, even when we
accept that running out of wine in front of the whole village would have been a
disaster and disgrace for the family. Sometimes Christians seem to restrict God
to the serious moments in life. Jesus offers us a bigger picture than that.
Thirdly, the water that is turned into wine is very good; the best has been
saved until last. In the story, no one apart from Jesus’ mother, his disciples
and the servants know what has happened. The water jars were used for the
Jewish ritual of cleansing. Jesus takes what is good and makes something
equally good. The steward or wedding organiser on tasting the wine says ‘you
have saved the best till last’. I would presume that what had been served so
far would not have been poor. That does not usually happen at weddings.
What is this miracle a sign of? Signs
say something; otherwise there is no point in them. We are usually also
required to respond in a certain way. A sign with a number on it usually
indicates the maximum speed we should drive without attracting the attention of
a speed camera.
What does this miracle point to?
We know from how God dealt with the
covenant people in the Old Testament that weddings pointed to the banquet that
God hosts and to which all are welcome.
It also speaks of a God who intervenes,
perhaps even interferes (although he was requested to); but does so in a way
that brings both delight and chaos. The latter because it is inevitably means
that God cannot be boxed.
Indeed, we celebrate through the season
of the Epiphany the joy of God becoming human. That is not something that is
neat and tidy.
Finally, it speaks of God the generous
giver. Generosity sometimes appears wasteful. That is though to misunderstand
the generosity. The generous giver does so because they can. God does this
because God can.
God in Jesus can never be boxed, even if
at times the church would wish that not to be true.
