Dw i’n amwys
tuag at Sul y Mamau
Yn rhannol,
oherwydd bod fy Mam wedi marw ddwy flynedd yn ôl, ac yr wyf yn dal i ddod i
delerau â beth mae hynny'n ei olygu.
Mae
gwahaniaeth rhwng Sul y Mamau a Dydd y Mamau.
Cawsom
ddewis o ddarlleniadau heddiw.
O'r Hen
Destament, naill ai o Exodus neu 1 Samuel. Mae'r ddau yn straeon am famau sy'n
rhoi eu plant i ffwrdd. Mae mam Moses, sydd heb enw ac Hannah yn rhoi eu
rhoddion gwerthfawr i ffwrdd. Mae gan fam Moses basged a'i chuddio ef ef yng
nghoed Afon Nile. Yna mae hi'n gobeithio ac yn gweddïo, wrth i Miriam, ei
chwaer, wylio.
Mae Hannah,
sydd wedi hen ofni am byth, yn rhoi Samuel yn ôl i Dduw trwy ei adael yn y
Deml.
Mae'r
straeon hyn yn flynyddoedd ysgafn o'r teimladau melys a geir yng nghartiau Dydd
y Mam.
Nid yw bod y
ddau blentyn yn mynd yn rhan hanfodol o stori pobl Dduw o reidrwydd yn golygu
bod y mamau'n teimlo eu bod yn teimlo'r anwyldeb.
Yr un peth
â'n darllen Efengyl, gallem glywed geiriau Simeon i Mary a Joseff eu siarad pan
gafodd Iesu fynd i'r Deml. Bydd rhai ohonoch yn cofio geiriau Simeon's Song,
ond mae'r offeiriad yn mynd ymlaen i siarad am gleddyf yn tyllu calon Mary.
Mae hyn yn
ein harwain at y darllen a ddewiswyd.
Mae Iesu yn marw. Ni ddylai unrhyw riant gladdu plentyn.
Mae'r rhodd a roddwyd i Mary yn cael ei dynnu i ffwrdd. Erbyn hyn, mae'r enedigaeth a gymerwyd gan yr angylion yn cael ei hun yn blasu marwolaeth yn y tywyllwch.
Mae Iesu yn rhoi ei fam i mewn i ofalu am ffrind. Mae'n weithred olaf o garedigrwydd. Eto, mae'n ailddiffinio perthnasau teuluol. Roedd gan Iesu frodyr a chwiorydd. Daw James, ei frawd, yn esgob yn Eglwys Jerwsalem.
Un o'm hoff ffilm am Iesu yw 'The Passion of the Christ' gan Mel Gibson. Nid yw llawer yn ei hoffi. Mae'n ychydig anhygoel. Yn y ffilm, mae Mary yn gweld Iesu yn cario'r groes. Mae hi eisiau rhedeg ato. Yna mae fflach yn ôl i Iesu fel plentyn bach. Mae'n syrthio. Mae Mary yn awyddus i redeg iddo.
Roedd Mary yn gwybod nad oedd y cyfan o siocledi a rhosod yn rhiant.
Mae'r jariau stori hon gyda negeseuon a geir mewn cardiau hefyd.
Y rheswm dros hynny yw syndod bod straeon y Beibl yn adlewyrchu bywyd go iawn iawn.
Mae Duw yn cymryd rhan yn y storïau o bobl go iawn sy'n byw mewn teuluoedd go iawn.
Pe na bai hynny'n wir, ni fyddai ein ffydd yn wirioneddol.
Mae Duw yn sefyll ochr yn ochr â ni pan fydd ein calonnau'n torri.
Torwyd calon Duw pan fu farw Iesu.
Mae calon Duw weithiau'n torri drosom ni hefyd.
Yn ein gwasanaeth, ar ôl i ni gofio'r Swper Diwethaf, sef pryd Pysgod, byddaf yn torri'r bara. Efallai, dylem weld hyn fel atgoffa o gariad Duw a chraidd wedi torri ar gyfer pobl y byd; i chi a fi.
Mae Duw yn sefyll gyda ni.
Dduw yn dod yn un ohonom.
Mae Duw yn dathlu gyda ni.
Sul Mamau Hapus - ond gadewch iddo fod yn go iawn yn hytrach na gwneud yn gredu.
I am ambivalent towards Mothering Sunday
In part, it is because my Mum died two years ago, and I am
still coming to terms with what that means.
There is a difference between Mothering Sunday and Mother’s
Day.
We had a choice of readings today.
From the Old Testament, either from Exodus or 1 Samuel.
Both are stories of mothers giving their children away. Moses mother, who has
no name and Hannah give their precious gifts away. The mother of Moses has a
basket and hides it and him in the reeds of the River Nile. Then she hopes and
prays, as Miriam, his sister, watches.
Hannah who has longed for ever for a child gives Samuel
back to God by leaving him in the Temple.
These stories are light years from the sweet sentiments
found in Mother’s Day cards.
That both children go on to become pivotal parts of the
story of God’s people does not necessarily take away the anguish felt by their
mothers.
The same with our Gospel reading, we could have heard the
words of Simeon to Mary and Joseph spoken when Jesus was taken to the Temple. Some
of will remember the words of Simeon’s Song, but the priest goes on to talk
about a sword piercing Mary’s heart. This leads us to the reading chosen.
Jesus is dying. No parent should bury a child.
The gift that Mary had been given is being taken away. The
birth that was trumpeted by the angels now finds itself tasting death in the
darkness.
Jesus gives his mother over into the care of a friend. It
is a last act of kindness. Yet, it redefines family relationships. Jesus had
brothers and sisters. James, his brother, becomes a bishop in the Jerusalem
Church.
One of my favourite film about Jesus is Mel Gibson’s ‘The
Passion of the Christ’. Many do not like it. It is a bit gruesome. In the film,
Mary sees Jesus carrying the cross. She wants to run to him. Then there is a
flash back to Jesus as a toddler. He falls. Mary longs to run to him.
Mary knew that being a parent was not all chocolates and
roses.
This story jars with messages found in cards too.
The reason is because surprisingly the stories of the Bible
mirror very closely real life.
God gets involved in the stories of real life people living
in real families.
If that was not true our faith would not be real.
God stands alongside us when our hearts break.
God’s heart was broken when Jesus died.
God’s heart sometimes breaks over us as well.
In our service, after we have remembered the Last Supper,
which was a Passover meal, I will break the bread. Maybe, we should see this as
a reminder of God’s love and broken heart for the people of the world; for you
and me.
God stands with us.
God becomes one of us.
God celebrates with us.
Happy Mothering Sunday – but let it be real rather than
make believe.
